متاسفانه مشاهده شده که بعضی از دوستان مدل سه بعدی را در کتیا ایجاد میکنند و فایل stp را به اتوکد منتقل میکنند و نقشه دو بعدی میگیرند. این درست هست که به اصطلاح “کارشان را میفتد” اما از یک خاصیت بزرگ نرم افزار کتیا که همان محیط قدرتمند دو بعدی آن هست استفاده نکرده اند. باید به این مسئله توجه کرد که وقتی یک نرم افزار تولید میشود تمام این موارد در آن در نظر گرفته شده است. اینکه ما عادت نداریم با کتیا یا سالید نقشه دو بعدی بکشیم و اصرار داریم که اتوکد خاص نقشه های دو بعدی هست، این اشتباه هستش باید از این قابلیت ها استفاده کنیم . مخصوصا که نرم افزار برای ما در ایران رایگان هست.

یه مطلب عجیب که متاسفانه من در صنعت با آن مواجه بودم این است که خیلی از کارفرماها مدل سه بعدی را تحویل میگیرند و بر اساس آن قطعه رامیسازند(بدون در نظر گرفتن نقشه دو بعدی).

به عنوان مثال مدل سه بعدی را به ما سفارش دادند، ما مدل سه بعدی را آماده کردیم و تحویل دادیم و بعد از مدتی مجدد مراجعه میکنند که ما قطعمون را ساختیم و به مشکل برخوردیم . این قطعه فرضا یک ایمپلر بوده با شفت که با همدیگر مونتاژ نشدند، حتی شفت دچار آسیب شده است و ادعا میکنند که ایراد از مدل سه بعدی طراحی شده ما بوده است.

خب، این ادعا واقعا خیلی وحشتناک است. کسی که میخواهد دو قطعه را با یکدیگر مونتاژ کند و فقط به استناد مدل سه بعدی پروسه ساخت را انجام میدهد و بحث انطباقات را در نظر نمیگیرد که این شفت باید چه تلرانسی داشته باشد و آن ایمپلر و سوراخی که دارد باید چه تلرانسی داشته باشد (تا بتواند آن انطباقی که مدنظر هست باید ایجاد شود) مطمئنا این مشکل به وجود خواهد آمد.

گاها دیده شده که یک نقشه دو بعدی جدول پای نقشه ندارد. شناسنامه ندارد. یعنی قطعه اسم ندارد. کد ندارد. مشخص نیست چه کسی ترسیم کرده و اینها مواردیست که در استاندارد آمده و باید مشخص باشد. به هیچ نقشه ای بدون جدول پای نقشه نمیشود استناد کرد و از روی آن قطعه را ساخت.

نکته مهمتر این است که یک نفر نمیتواند خودش نقشه راطراحی کند و نقشه کشی کند، تصویبش کند و در نهایت تاییدش کند. باید حتما سه نفر پای نقشه را امضا کنند. چون خیلی از موارد و مشکلات وجود دارند که ممکن است طراح نبیند و یا متوجه آن نشود اما افراد دیگری که فایل را چک میکنند متوجه مشکل شوند و حتی شخصی که نقشه را تایید میکند دید دیگری دارد. تمام این دیدها کنار هم قرار میگیرد تا یک نقشه کاملا استاندارد به وجود آید و همیشه گفتند:” صدبار اندازه بگیر یکبار ببر”. این اندازه گیری یعنی نقشه کشیدن یعنی  تایید کردن، تصویب کردن و اینکه دیدهای مختلف. حتی برای قطعات حساس هیچ اشکالی ندارد که 5 نفر یا 6 نفر ببینند و تایید دهند و حتی روی نقشه ها بحث شود. نقشه ها راکنار هم بچینند مجموعه ها را کنار هم  و یکبار تجزیه و تحلیل کنند تا اینکه بعدا در ساخت متحمل هزینه های زیاد نشوند .